Ewa Nowak

Q&A z Ewą Nowak. Ewo powiedz proszę…

 

• Jakie jest twoje ulubione zwierzę?

Każde zwierzę jest moim ulubionym. Lubię ślimaki i krety – pozwalam im spokojnie żyć w ogrodzie, który uważam za nasz wspólny. Lubię krokodyle, pingwiny i niedźwiedzie polarne, bo ich nie znam. Uwielbiam sobie wyobrażać, że jestem foką, mureną, ośmiornicą albo waleniem – pływanie w marzeniach to stały punkt każdego mojego dnia. Kocham kury, świnki, krówki i indyki i dlatego ich nie jadam. Lubię też węże i pająki, zwłaszcza brązowe i włochate są moimi ulubieńcami. Muszę teraz koniecznie napisać, że lubię moją kocicę Felicję, bo się obrazi, gdy się dowie, że o niej nie wspomniałam.

• Jaka była twoja ulubiona książka w dzieciństwie?

W dzieciństwie lubiłam Słoneczko Marii Buyno-Arctowej, mama czytała mi tę powieść na głos zawsze, gdy byłam chora. Pewnie dlatego przepadałam za chorowaniem i chorowałam całe dzieciństwo na co tylko się dało.

• Kiedy byłaś dzieckiem, to kim chciałaś zostać, gdy dorośniesz?

Gdy byłam dzieckiem, miałam takie marzenia jak wszystkie inne dzieci. Chciałam być czarownicą, latać na miotle i móc rzucić na każdego dziwaczne zaklęcie.

• Czego się bałaś w dzieciństwie?

Bałam się głównie tego, czym mnie straszono: czarnej łapy, która mieszka pod moim łóżkiem i wyłazi, kiedy rodzice wychodzą z domu. Potwora mieszkającego w szafie. Tego, że wrócę do domu, a tam nie będzie mojej mamy, i trafię do domu dziecka. Tym, czym regularnie straszył mnie mój starszy brat. Bałam się też wizyt u dentysty, zastrzyków, klasówek, schodów z prześwitem i ciemności na korytarzu w moim bloku. Bałam się także nudy i tego, że koleżanki nagle przestaną mnie lubić, co kilka razy mi się przytrafiło i było gorsze niż ciemność klatki schodowej i zastrzyk razem wzięte.

 

Więcej o Ewie Nowak

Pisarka, publicystka i felietonistka, autorka opowiadań i powieści dla dzieci i młodzieży. Ukończyła pedagogikę terapeutyczną w Wyższej Szkole Pedagogiki Specjalnej w Warszawie. Pracowała jako nauczycielka i pedagog-terapeuta. Zadebiutowała w 2002 roku powieścią Wszystko, tylko nie mięta. Na swoim koncie ma ponad 70 książek uwielbianych przez młodzież. W 2009 roku jej powieść Bardzo biała wrona otrzymała tytuł Książki Roku Stowarzyszenia Przyjaciół Książki dla Młodych. Jako felietonistka publikowała także w prasie młodzieżowej między innymi w „Filipince” czy „Cogito”.

Jest autorką książek: